Her ne kadar eski tekniklerle ve kamerayla çekilse de, her ne kadar oyuncular kadar ön planda olan eski bir araba olsa da, film batı tarzı yaşayan günümüz insanını konu alıyor. Maddiyat, sahiplenme, annelik, babalık, bencillik, arkadaşlık, ümitler, başarısızlık, çaresizlik, iki yüzlülük, çekememezlik.. aşk. Birçok uç noktadaki farklı insan, bir yaşamın etrafında toplanıyor.
Elbette film açık bir şekilde ilerlemiyor. Sadece olaylar açısından bakarsanız olaylar ilerliyor ve film bitiyor. Biraz daha iyi anlayabilmek için metaforların ne olduğunu düşünmek gerekiyor. Keza zıtlıklar da karakterleri, isteklerine rağmen yapamadıklarını anlamak için önemli rol oynuyor. Ayrıca disleksinin ne olduğunu bilmeden düşünceleri anlamak oldukça güç.
Oyuncuların oyunculuğu da oldukça iyi. Özellikle büyükbaba karakterinin davranışları, sesleri, mimikleri mükemmel. Ayrıca hakemliğe karşı duyduğu o sevgi resmen kulaklarından fışkırıyor. Yine büyükbaba karakterinin "Annesine bak kızını al" felsefesi ardından, annesine rağmen kızını beğenmesi; bununla da yetinmeyip, kızına erişemediği için annesine gitmesi filmdeki zıtlıkları, fikirlerin değişimini gösteriyor.
Duyguların boğulduğu kısımlarda film karanlıklaşırken, aşkın doruk noktada yaşandığı anda en renkli halini alıyor. Filmin sonlarına doğru gelen açılır köprü, hayatta önüne beklemediğin bir şey çıktığında yanındakini en canlı haliyle görmeyi temsil ediyor sanki.
Son olarak, filmin soundtrackları tıpkı Nói albínói'de olduğu gibi Slowblow grubu tarafından yapılmış. Dagur Kári'nin de grup elemanı olduğu Slowblow grubunun albümlerine ulaşmak için torrent sitelerinde arama yaptım, fakat içinde geçen blow sözcüğü yüzünden çok kötü sonuçlarla karşılaştım. Umarım bir gün grubun albümlerine ulaşacağım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder